وبسایت رسمی دکتر حسین عیوضلو

معرفی و نشر آثار و نظرات دکتر حسین عیوضلو

وبسایت رسمی دکتر حسین عیوضلو

معرفی و نشر آثار و نظرات دکتر حسین عیوضلو

این وبسایت به معرفی و انتشار آثار و نظرات دکتر حسین عیوضلو، عضو هیات علمی دانشکده ی اقتصاد دانشگاه امام صادق علیه السلام، می پردازد.

آخرین نظرات
Flag Counter

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فساد اقتصادی» ثبت شده است




جام جم آنلاین: فساد اقتصادی از معضلات دامنگیر دولتهای ملی و نظام های حاکمیتی معاصر است . اگر چه هر کشور برای ایمن ماندن هر چه بیشتر از آثار و عوارض منفی مفاسد اقتصادی، قوانین و مقررات ویژه ای را برای پیشگیری ، برخورد و جلوگیری از بروز و شیوع این معضل تدوین کرده است ؛ اما به دلیل گستردگی حوزه های عملکرد و فعالیت های اقتصادی ، پیچیدگی فعالیت ها و مبادلات اقتصادی ، تجهیز و بهره برداری عاملان فاسداقتصادی از فناوری های پیشرفته ، روند متغیر نظام های اقتصادی و جا ماندن قوانین از این روند، تغییر ماهیت پول در مبادلات و معاملات تجاری و... مفاسد اقتصادی در ساختار نظام های حاکمیتی و دولتهای ملی به صورت مرئی و نامرئی نفوذ می کنند. در ماه های اخیر طرح پرونده های متعدد و مهم مفاسد اقتصادی در محاکم قضایی کشور، حکایت از اهمیت و عمق این معضل در کشور ما دارد. دکتر حسین عیوضلو که تحصیلات خود را در گرایش دکترای اقتصاد اسلامی دانشگاه امام صادق گذرانده و هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه های تهران و امام صادق است ، با رویکردی حقوقی اقتصادی به فساد اقتصادی این پدیده را به صورت ساختاری بررسی می کند. در اولین قسمت از این مصاحبه به ضعفها و امکانات نظام حاکمیتی در فرصت دادن به شیوع فساد اقتصادی یا جلوگیری از آن می پردازیم:
چه تعریفی از فساد اقتصادی دارید؛
فساد اقتصادی در دو قسمت فساد در شرکتها و در دولتها و حکومتها تعریف شده است . مقصود از فساد اقتصادی در سطح خرد شرکت و سازمان سوئاستفاده از موقعیت شغلی برای منافع شخصی خود یا برای هدفی غیر مجاز است که ممکن است جنبه مالی یا غیرمالی داشته باشد. به طور خلاصه منظور از فساد مالی در این قسمت ، رشوه خواری ، قیمت گذاری غیرمنصفانه ، قاچاق ، تبارگماری به معنی گماردن نزدیکان خود در جایگاهی که شایستگی آن را ندارند و تقلب و کلاهبرداری است . اما فساد بالاتری در حد نظام تصمیم گیری می تواند مطرح باشد که افرادی که در تصمیم گیری دخیل هستند به هزینه های انتخاب و هزینه های فرصت در تصمیمات خود توجه ندارند و تخصیص منابع و امکانات از حد کارایی خود منحرف می شود و شرایط اقتصاد رانتی حاکم می گردد و اقتصاد به سوی فساد پیش می رود.